Σφιχτή γροθιά το στήθος της

Πάντα θα μένω με την απορία ποια μπορεί να είναι ακριβώς η συμβολή του μαρμαρογλύπτη στη δημιουργία ενός γλυπτού σε σχέση με το σχεδιαστή του έργου. Ποτέ η απορία μου δεν έλαβε τόσο σαφές σχήμα όσο με τη περίπτωση του ανδριάντα της ηθοποιού Κυβέλης στο περίβολο του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων στην οδό Ακαδημίας. Θεωρώ το έργο συνολικά μετριότατο, παρόλο ότι η δημιουργός του, η Ναταλία Μελά, απολαμβάνει της εκτίμησης πολλών.  Όσες φορές και να τόχω δει, η απογοήτευση που μου δημιουργεί το έργο, παραμένει σταθερή και αμετακίνητη σαν καλά εδραιωμένη και θεμελιωμένη πεποίθηση.. Στη διάθεση μου να φανώ επιεικέστερος στη κρίση μου, κάποια φορά προσέγγισα αρκετά το έργο και με την πρόφαση ότι το φωτογραφίζω προσπαθούσα αφενός να διαγνώσω τί είναι αυτό ακριβώς που με απωθεί σ’αυτό το μάλλον αδέξιο και άχαρο, παρά τις υποδηλούμενες προθέσεις του,  έργο και αφετέρου να ανακαλύψω τυχόν αρετές που δεν είχα εντοπίσει από τις προηγούμενες πιο ρηχές αναγνώσεις μου.. Εκεί ακριβώς ανακάλυψα ότι το στήθος είχε ένα βάρος και μια απτικότητα σχεδόν σάρκινη. Είχε μια ζωή θαρρείς εντελώς ξεχωριστή από τον υπόλοιπο κορμό και το αρχαϊκής αδεξιότητας και αδέξιας εκφραστικότητας κεφάλι. Επειδή το σκάλισμα δεν έγινε από την-ηλικιωμένη άλλωστε εκείνη την περίοδο που το έργο παραγγέλθηκε-γλύπτρια αλλά από εντεταλμένο και επιφορτισμένο επί τούτω ειδικό μαρμαρογλύπτη-άνδρα επί του προκειμένου-διακινδυνεύω την ερμηνεία ότι η ιδιαίτερα εμπνευσμένη μεταχείριση αυτού του τμήματος του ανδριάντα είναι η προσωπική συμβολή του επιδέξιου μαρμαρογλύπτη, που μοιάζει να σκάλισε το υπέροχο αυτό στήθος με θωπείες μάλλον παρά με καλέμι.