Ο ρόλος της μνήμης είναι η λησμονιά! Η όσο το δυνατό πιο εμπεδωμένη λησμονιά. Η άσφαιρη μνήμη δηλαδή. Αυτή που δεν είναι σε θέση να αναβιώσει τίποτα αυθεντικά. Ο ρόλος της μνήμης είναι επαναπαυτικός. Να κινούμαστε δηλαδή στη περιφέρεια των παρελθόντων βιωμάτων μας χωρίς όμως να είμαστε σε θέση να τα επαναδιαχειριστούμε. Η μνήμη είναι ο απόλυτος ιλουζιονισμός της ζωής. Πραγματεύεται παρελθούσες αλήθειες με τον απροσφορότερο τρόπο αφού είναι αλήθειες άυλες και εκτός χρόνου και τόπου-οποιουδήποτε χρόνου ή τόπου. Τί νόημα έχει λοιπόν να τη διαχειρίζεσαι; Για ψυχοθεραπεία μόνο; Άραγε μήπως είναι καλύτερα να ζούμε χωρίς τη μνήμη; Άραγε μήπως πρέπει να απορρίψουμε, να πετάξουμε και τα βοηθήματα της;
camerart 