Τάχουμε πει πολλές φορές. Ότι δηλαδή η φωτογραφία είναι διαχείριση ψέματος και ελάχιστα και μόνο κατ’επίφαση αλήθειας. Εξάλλου η αποσπασματικότητα είναι περισσότερο ψέμα παρά αλήθεια. Για παράδειγμα η σημερινή εικόνα μπορεί να δίνει την εντύπωση ότι το ζευγάρι της φωτογραφίας μας ήταν κάπου απομονωμένο και μάλιστα κάπου κρυμμένο πίσω από φυλλώματα δέντρων ή θάμνων. Ουδέν ψευδέστερον. Ξέρετε τι γίνεται το καλοκαίρι στο Πασαλιμάνι, εκεί που αράζουν τα κότερα; Απλά ο φωτογράφος επέλεξε να σκηνοθετήσει-κατά μία, κάπως αυθαίρετη έννοια, με την έννοια δηλ. της επιλογής στιγμής που να ταίριαζε σε κάποιο υποτυπώδες, αυτοσχέδιο σενάριο της στιγμής. Το έκανε με το σκεπτικό κυρίως να μην περισπάσει τη προσοχή του θεατή από το κυρίως θέμα της φωτογραφίας, που είναι το ζευγάρι. Κάθε άλλη παρουσία-ανθρώπινη κυρίως, θα άλλαζε το νόημα της. Είναι απλά τα πράγματα, τόσο απλά όσο και η υπομονή που πρέπει να δείξεις στη πραγμάτωση μιας απλής ιδέας που συνέλαβες με αφορμή κάτι που είδες στο δρόμο και θέλεις να το φωτογραφίσεις.
