Να μπω σε ρετρό λογική και να τραβάω εικόνες με τέτοιο σκεπτικό; Ποτέ!!!!!!!! Αν όμως μού προκύψει η εικόνα έτσι, είναι καλοδεχούμενη, παρόλο ότι, ενώ διαισθητικά μπορεί να έβλεπα τη δυναμική που οι συνιστώσες της λήψης ανέπτυσσαν, προγραμματικά τέτοια retró διάθεση ποτέ δεν μπορεί να είναι δικιά μου διάθεση. Την απεχθάνομαι σαν προγραμματικό λόγο. Μ’αρέσει η εποχή μου και δεν νοσταλγώ τίποτα από καμιά παλιότερη, δική μου ή άλλων γενεών. Σαν εξαίρεση είναι ωραίο μέσα στο δικό σου κανόνα να υπάρχουν τέτοιες εικόνες. Θυμάμαι ότι πάντα απεχθανόμουν τις ταινίες εποχής και ο σκηνοθέτης που κυριολεκτικά μίσησα, γι’αυτόν ακριβώς το λόγο, ήταν ο Βισκόντι. Βασικά θεωρούσα ότι έκρυβε τις ανεπάρκειες του να δει τη τρέχουσα ζωή πίσω από τις αταβιστικές εμμονές του αριστοκρατικού του παρελθόντος. Οι τελευταίες του ταινίες-που τις αποκαλούσα “δαντέλες”-ήταν ανυπόφορα νοσηρές και μουχλιασμένες θρηνωδίες παρακμής της δικιάς του οπερατικής εκδοχής της “Λεωφόρου της Δύσεως”.
(update).Συμπτωματικά έπεσα πριν από λίγο σ’αυτή τη φωτογραφία, τραβηγμένη σε ανύποπτο με τη πρώτη φωτογραφία χρόνο. Είναι το ίδιο ακριβώς άλογο, στην ίδια ακριβώς θέση αλλά σε σκηνικό εντελώς διαφορετικό από της πρώτης φωτογραφίας.Έχει τη πλάκα της η σύγκριση όχι μόνο ανάμεσα στις δυό φωτογραφίες αλλά και σε ό,τι συμβαίνει ανάμεσα στα δυό μέσα μεταφοράς στη δεύτερη, με το ντιζαϊνάτο πούλμαν να κλέβει τις εντυπώσεις και να επιβάλλεται κατά κράτος!
